Op de tekentafel; Westpolder

Sinds begin januari ligt er op mijn tekentafel een houtsnede project met als onderwerp de Westpolder in Noord Groningen. Een wit huis onder een enorme wolkenlucht. Een plek waar ik afgelopen zomer een dag schilderend in het landschap doorbracht en welke bij een eerder bezoek al inspireerde.
De eerste drukgang was een witte drukgang met een klein beetje Pruisisch blauw erdoor. Op de roller lijkt het blauw, op de houtplaat is het bijna wit.



Om een geloofwaardige wolkenlucht te maken is het nodig om blauwtinten te drukken die heel dicht bij elkaar liggen. In deze fase heb ik nog niet heel veel uit de wolkenlucht gesneden, maar is het wit van de woning al wel weg gegutst. Deze zal dus het hele drukproces wit blijven en ik hoop dat de donkere bomen die er omheen komen in de laatste drukgang het huis extra zullen laten uitkomen. Maar of dat ook gaat werken is en blijft altijd spannend bij een proces dat een paar maanden in beslag neemt. Dat zal blijken bij de laatste drukgang.


Omdat ik me in eerste instantie op de wolkenlucht concentreer neem ik de voorgrond voor het huis niet altijd mee in het drukproces. Het is lastig terug te gaan naar een frisgroene wanneer er blauwe inkt van de lucht onder zit. Daarom gebruik ik een smallere roller die niet de hele plaat bedekt.
 


In kleine stappen verwijder ik steeds meer wolken aan de hemel.

 

En langzaam krijgt ook de voorgrond een lichte gele kleur.




Een blik in mijn atelier waar de prenten te drogen hangen aan een waslijn en aan hangertjes in de kast.



Alle grijs/blauwe tinten voor de wolken zijn gedrukt en nu is het tijd om de kleur van de lucht te bepalen. Dit zal een stevige blauwe kleur worden omdat het een mooie zomerse dag is in augustus.
 

Het verschil tussen de 8e drukgang links en de 9e drukgang rechts, het pastelachtige is er gelijk af en er ontstaat een stevige lucht.


Tijdens het drukken van de laatste drukgangen begon mijn houtplaat (Shina plywood) steeds meer krom te trekken, ondanks dat ik deze altijd standaard bewaar onder een stapel boeken. Na de 8e drukgang stond de plaat echter zo krom dat er niet meer goed mee te drukken is. Wanneer ik de plaat aan 1 kant plat drukte op de tafel dan kwam hij aan de andere kant 3,5 cm omhoog. Dan is het bijna onmogelijk om het papier op de goede plek te leggen. De laatste drukgang duurde daardoor al 1,5 uur langer dan normaal en ik besloot dat ik er eigenlijk niet mee verder durfde.

 

Na een nachtje slapen besloot ik dat ik maar één optie had. De plaat verlijmen op een andere houtplaat in de hoop dat deze hem weer recht zou trekken. Twee maanden werk weggooien, daar wilde ik nog niet aan denken. Het was heel spannend hoe de plaat zich zou gedragen nadat deze verlijmd was, maar gelukkig ging het goed en de plaat is nu meer een plank geworden qua dikte. Maar het werkt, gelukkig. Daarna kon ik mijn drukboek aanpassen omdat deze altijd dezelfde hoogte moet hebben als de houtplaat waarmee je werkt. Vanaf de achterkant zorgde ik met verschillende lagen karton ervoor dat het boek dikker werd, maar dat de aanleg en de positie van de houtplaat exact op dezelfde plek bleven.

Toen ik de eerste afdruk had gemaakt van de 9e drukgang kon ik opgelucht ademhalen. De oplossing werkt en er lijkt geen tot weinig verschuiving te zijn ontstaan door de hele operatie. Nu op naar het vervolg, het weiland en de dijk!

Eind april was het eindelijk zover, houtsnede "Westpolder" was klaar na 18 drukgangen. Bekijk het eindresultaat.