De zessprong

 

Vorig jaar stond ik op deze zessprong. Ik had net een lang gesprek gehad, over het leven, mijn leven, doelen en over de situatie in de wereld met corona. Terwijl ik naar huis fietste passeerde ik dit punt. Ik stapte af en nam even de tijd om de wegen in mij op te nemen. 

Soms is de route die het meest voor de hand ligt een doodlopend pad. Al gloort er licht aan de einder en staat er een lonkende boom.

Afgelopen maandag, 1 maart, stond ik op dezelfde plek, al ziet het er nu totaal anders uit. Leger, ruimer, maar met een belofte in zich. Net als in mijn hoofd, daar zijn de afgelopen tijd knopen doorgehakt, keuzes gemaakt en nieuwe wegen ingeslagen. Het was voor mij de eerste dag als fulltime kunstenaar sinds 2017, geen baan bij ArtEZ meer (die ik zelf heb opgezegd) en heel veel plannen, ideeën en wensen in mijn hoofd. Ik wil weer de diepte in, me nog verder verdiepen, o.a. in de houtsnede techniek(en) maar ook weer meer tekenen, schilderen, banjeren, meer genieten van de kleine dingen. Gecombineerd met kleinschalige cursussen geven (wanneer het weer kan), mensen vertellen over de bijzondere techniek en hopelijk ook inspireren. Ik heb er enorm veel zin in en hoop dat we elkaar snel weer kunnen ontmoeten! 

Welk pad het werd? Het 3e van links, slingerend om de bosrand en door het akker, af en toe verdwijnt het pad, maar verderop is deze altijd weer zichtbaar.