Schaarse stilte

Monnikenwerk, dag 6

Wanneer we de hoek om draaien naar de kerk zien we veel steigermateriaal staan en zien we steigerbouwers de toren in de steigers zetten. Ik moet even wat teleurstelling verwerken. De laatste dag zal geen stille dag worden. Na de eerste teleurstelling zet ik de knop om en besluit ik niet aan een vierde prent te beginnen maar om me te richten op de presentatie voor vanavond.

Stilte, werken vanuit stilte was een belangrijk uitgangspunt in dit project. Ik heb gemerkt dat ik goed vanuit stilte kan werken, geen radio, geen muziek, in concentratie. Maar een kunstenaar die de stilte komt zoeken in Loppersum is misschien een minder goed idee. Want als er iets opviel de afgelopen weken, dan was het wel dat het in Loppersum overdag niet stil is. Natuurlijk zorgt de kerk voor een verstilling door de dikke muren, maar door de akoestiek van de kerk en de open ramen resoneert het geluid van buiten ook door in de kerk.

En vanaf buiten dringen constant bouw- en sloopgeluiden door. Alleen tijdens twee weken van de bouwvakantie was het stiller. Ik realiseer mij dat dit het dagelijks leven is in Loppersum, als gevolg van alle aardbevingsschade en versterkingsacties zitten deze mensen al vele jaren in het lawaai.

’s Avonds vraagt een dorpsbewoner mij hoe het werken in stilte bevallen is, ik antwoord hem dat volgens mij stilte in Loppersum niet bestaat. Hij geeft aan al tien jaar in deze bouwellende te zitten en dat het slopend is. Niet alleen de bouwactiviteiten en de onzekerheid over de aardbevingen maar vooral de ambtelijke rompslomp, de ongelijkheid en het papierwerk. En, dat het er altijd over gaat, ook nu weer, zegt hij tegen mij…

In de aanloop naar dit project en toen ik wist dat ik naar Loppersum mocht heb ik lang nagedacht of ik de aardbevingen door gaswinning in mijn werk moest verwerken. Uiteindelijk besloot ik me te richten op de schoonheid in plaats van de ellende. En na deze woorden van de bezoeker ben ik blij dat ik dat gedaan heb.

Schoonheid in gewone en ongewone dingen, de verwondering daarover, geeft mij houvast in moeilijke tijden. En ik merkte dat ook de inwoners van Loppersum hun kerk als een fijne en mooie kerk beschouwen, een plek waar ze zich veilig voelen en schoonheid ervaren te midden van alles wat er in hun dorp gebeurd.  

Mijn laatste en derde houtsnede heeft de naam “Ezelsrugbogen en kruisbloemen” gekregen. Ik vond deze bouwkundige termen in een oude omschrijving van de kerk. Op het hekwerk dat het koor omsluit hebben kruisbloemen gestaan op de beëindiging van de ezelsrugbogen, deze zijn tijdens de beeldenstorm echter gesneuveld en alleen bij de kolommen zie je nog hoe deze eruit hebben gezien. Met deze titel wil ik iets suggereren wat er niet meer is. De prent is opgebouwd uit drie drukgangen en twee houtplaten en is gedrukt met hele lichte kleuren om iets van de lichtheid van de kerk te tonen.

Ik kijk terug op een prachtig project, na zes zonnige woensdagen eindigde het op de laatste avond met onweer en een hoosbui. Het was een bijzondere ervaring, dank voor jullie bezoeken, het meelezen en de mooie gesprekken. Mocht je interesse hebben in één van deze prenten, deze verschijnen binnenkort in de shop van mijn site. Dank Monnikenwerk.nu en de mensen van de Petrus en Pauluskerk in Loppersum. Nu tijd voor vakantie.